'ಬಾಲ್ಯ ಅನ್ನೋದು ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ.ಎಲ್ಲರೂ ಮತ್ತೆ ಬಾಲ್ಯವನ್ನ ಮೆಲುಕು ಹಾಕೋದು ಸಹಜ...ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ತಂಗಿಗೆ ಮೂಡುವ ಅಣ್ಣನ ನವಿರಾದ ನೆನಪಿನ ತುಂತುರು ಇಲ್ಲಿದೆ.'
ಬಿಸಿಬಿಸಿ coffie ಕುಡಿತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ....ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ಜೋರಾಗಿ ಬರ್ತಿತ್ತು....ಬಾಗಿಲು ಹಾಕದೇ ಬಂದಿದ್ದು ನೆನಪಾಗಿ ಓಡಿ ಬಂದೋಳಿಗೆ ಯಾಕೋ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯೋ ಆಸೆ ಆಯ್ತು....ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಪಟಪಟನೆ ಮಳೆಹನಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮನಸಲ್ಲಿ ನೆನಪಿನಾ ಮಳೆ....
ಗುಡುಗಿನಾ ಸದ್ದು ಕೇಳಿ ‘ಗುಡುಗುಮ್ಮ ಬಂದ..ಹೆಡಿಗೆ ತಂದ...ಭತ್ತ ಬೇಡ ಅಂದ ಅಡಿಕೆ ಬೇಡ ಅಂದ...ನಮ್ಮ ಪುಟ್ಟಿನೆ ಬೇಕು ಅಂದ.’ಗುಡುಗಿಗೆ ಗುಮ್ಮನ ರೂಪ ಕೊಟ್ಟು ಅಜ್ಜ ನಮ್ಮನ್ನು ಮಲಗಿಸ್ತಿದ್ದಿದ್ದು....ನಾವೇನು ಕಮ್ಮಿ.....ಅಜ್ಜನ ಮಲಗಿಸಿ ನಾವು ಓಡಿ ಬರೋದು.. ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಅಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಆಟ ಆಡಿದ್ದು....ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬರುವಾಗ ನೀರಾಟ ಆಡಬೇಕು ಅಂತಾನೆ ಸುತ್ತಿ ಬಳಸಿದ ದಾರೀಲಿ ಬರೋದು..ಅಲ್ಲಿ ಹರಿವ ನೀರಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು..ಆಟ ಆಡ್ತಾ...ಪುಟಾಣಿ ಜಲಪಾತಕ್ಕೆ ನಮ್ಮದೇ ಹೆಸರು ಕೊಡ್ತಾ..ಮತ್ತೆ ಈ ಭಾನುವಾರ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗೋದು ಅಂತಾ plan ಮಾಡ್ತಾ ಮನೆಗೆ ಬರೋಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೈ ಎಲ್ಲ ಒದ್ದೆ....ಅಮ್ಮ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಂಗಳಾರತಿ ಮಾಡ್ತಿದ್ರೂ ಅಣ್ಣ ನಾನು ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ನಗ್ತಾ ಚೇಷ್ಟೆ ಮಾಡೋದ ನೋಡಿ ಅವರಿಗೂ ನಗು ಬರ್ತಿತ್ತು....
‘ಅಣ್ಣನದು ಸ್ನಾನ ಆಯ್ತು ಬೇಗ ಹೋಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು...’ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಕೂಗಿದ್ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣುಜ್ಜುತ್ತಾ ಹಾಗೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಓಡಿದ್ದು...ತಿಂಡಿಗೆ ಕೂತರೆ ಅಂತು ಮುಗಿತು...ನಿನ್ನೆ ನನ್ನ ಕನಸಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಅಂತಾ ಕತೆಹೊಡಿತಿದ್ದೊರು ಅಪ್ಪ ಬಂದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಗಪ್ ಚುಪ್...ಆಮೇಲೆ ಶಾಲೆಲಂತೂ ನಾವೇ donಗಳು..ಹೇಳೋರಿಲ್ಲ ಕೇಳೋರಿಲ್ಲ...ಕಳ್ಳ ಪೋಲಿಸ್ ಆಟ ಆಡೋದು...slate ಒರೆಸೋದಕ್ಕೆ ನೀರು ದಂಟು ಹುಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗೋದು...ದಾಲ್ಚಿನಿ ಸೊಪ್ಪು ತಿನ್ನೋದು...ಹೀಗೆ ಒಂದ ಎರಡಾ....ಮತ್ತೆ ಮನೆಗ ಬಂದು ಬೆಂಕಿ ಕಾಸೋದು ಆಹಾ...ಏನ್ ಮಜಾ...ಹಲಸಿನ ಬೀಜ ಸುಡೋದು...ನಂಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ಬೇಕು ಅಂತಾ ತಕರಾರು ಬೇರೆ.....ಗೇರು ಬೀಜ ಸುಟ್ಟು ತಿನ್ನೋದು...ಬಾಳೆಹಣ್ಣು ಸುಟ್ಟು ತಿನ್ನೋದು...ಆಹಾ ..ಹ್ಮ್ಮ್ಮ್ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರತ್ತೆ....ಈಗ super marketಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಏನ್ ಬೇಕೋ ಸಿಗತ್ತೆ... ಬೇಕಾದ್ರೆ oven ಅಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ತಿನ್ನ್ಬೇಕಷ್ಟೇ...ಆದ್ರೆ ಅಪ್ಪನೋ ಅಮ್ಮನೋ ಬಿಸಿ ಇರೋದನ್ನ ಆರಿಸಿ ನಮ್ಮ ಎಳೆಯ ಕೈಗೆ ಬಿಸಿ ತಾಗದಂತೆ ತಿನ್ನೋಕೆ ಕೊಡ್ತಿದ್ದಿದ್ದು...ಆ ಪ್ರೀತಿ ಕಾಳಜಿ ಯಾವ super marketಅಲ್ಲಾದ್ರೂ ಸಿಗತ್ತಾ....
ನಮ್ದಂತು ಹಳ್ಳಿ ಮನೆ ಹಾಗಾಗಿ ಕರೆಂಟ್ ಇರೋದು ಕನಸಿನ ಮಾತು....ನಮಗೆ TV radio ಎಲ್ಲ ನಮ್ಮ್ ದೊಡ್ದಪ್ಪನ ಕಥೆನೇ...ಭಸ್ಮಾಸುರ ಮೋಹಿನಿ ಕಥೆ ಅಂತು ನನ್ನ್ fav. ಕಥೆ....ಹಾಗೆ ಕಥೆ ಕೇಳ್ತಾ ಕೇಳ್ತಾ ಮಲಗಿದ್ದು....ನೆನಪು ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಅಲ್ವಾ...
ಹ್ಮಂ ಹೀಗೆ ನೆನಪಿನ ಮಳೇಲಿ ತೊಯ್ತ ಇದ್ದೊಳನ್ನ ring ಆಗ್ತಿದ್ದ mobile ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಎಳ್ಕೊಂಡು ಬಂತು....ಅರೇ ಏನು ಆಶ್ಚರ್ಯ...ಅಣ್ಣ call ಮಾಡ್ತಿದ್ದಿದ್ದು...ಏನೋ ಮಾರಾಯ ಚೌತಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕಾದ್ರೂ ಬಾರೋ..ಕೂತ್ಕೊಂಡು ಕಥೆ ಹೊಡಿದೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ದಿನ ಆಗೋಯ್ತು..ಅಂತಾ ನಾ ಹೇಳ್ತಿದ್ದ್ರೆ ಅಣ್ಣ ತಗ್ಗಿದ ಧ್ವನಿಲಿ ಈ ಸಾರಿನೂ ಊರಿಗೆ ಬರೋಕಾಗಲ್ಲ ಕಣೆ ರಜೆ ಇಲ್ಲವೆ ಅಂತಾ ಹೇಳಿದ್ದ...
ದೊಡ್ದೊರಾಗೋದು ಅಂದ್ರೆ ಇದೇನಾ...ಅಂದು ಕೈ ಕೈ ಹಿಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದ್ವಿ...ಕನಸು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿತ್ತು..ಇಂದು...ಕನಸು ನನಸಾಗಿದೆ..ಆದ್ರೆ ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗಿದೆ....ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ತಿರ್ಗಾಡ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಈಗ ಸಾಗರಗಳ ಅಂತರ.....ಅಂತರಂಗದ ಬೇಸರ ಸಾಗರದಷ್ಟೇ ಆಳ....
ಮತ್ತೆ ಭೇಟಿ ಯಾವಾಗಲೋ....ಜೀವನ ಅಂದ್ರೆ ಹೀಗೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ ಅಲ್ವಾ....ಊರಲ್ಲಿ ಅದೇ ಪುಟಾಣಿ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಗೂಡು...ಜೋರು ಮಳೆ...ಏನೂ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ....
ಈಗ ಶಾಲೆಗೇ ಹೋದ್ರೆ ಅದೇ ಖಾಲಿ corridor...once upon a time ನಾವು ಆಟ ಆಡಿದ play ground.ಸುತ್ಲೂ ಕಂಗೊಳಿಸೋ ಹಸಿರು..ಎಲ್ಲಾ ಹಾಗೇ ಇದೆ...ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಪ್ರೀತಿ..ಅದೂ ಹಾಗೆ ಇದೆ....ಹಾಗಾದ್ರೆ ಬದಲಾಗಿದ್ದು.....ಕಾಲ ಮಾತ್ರ....
ಸವಿ ಸವಿ ನೆನಪು.....ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲಿ...ಕಣ್ಣೀರ ನೆನಪು...ಅಂತಾ ಹಾಡು ಗುನುಗುತ್ತಿದ್ದೋಳಿಗೆ ಯಾಕೋ ವಾಸ್ತವ ಬೇಡ ಅನ್ನಿಸ್ತು....
